ΕΝΟΤΗΤΑ 3 και 4

                                                                                        ΕΝΟΤΗΤΑ 3

Η έκρηξη και η εξέλιξη της γαλλικής επανάστασης (1789-1794)

Η οργάνωση της γαλλικής κοινωνίας κατά τον 18^ο αιώνα:

ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ:

Κριτήρια ταξικής διαφοροποίησης:

·      η καταγωγή

·      τα προνόμια.                                                                       

Τρεις τάξεις:                                                                                          

·      ευγενείς (1,5%)    είχαν προνόμια και δεν φορολογούνταν      

·      κλήρος (0,5%)                                                                                              

·      τρίτη τάξη (98%) / πλήρωναν το σύνολο των φόρων. Tο ανώτερο τμήμα της τρίτης τάξης αποτελούσε η αστική τάξη (έμποροι, βιοτέχνες, τραπεζίτες κλπ), η οποία πρωτοστάτησε στις εξελίξεις.

Η πρώτη φάση της επανάστασης, Μάιος 1789 - Αύγουστος 1792

Τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάληψη της Βαστίλης

·      Σύγκληση της συνέλευσης των γενικών τάξεων (Μάιος 1789). 

·      Απαίτηση της τρίτης τάξης για μεταρρυθμίσεις. Απάντηση του βασιλιά με νέους φόρους.

·      Αυτοανακήρυξη της τρίτης τάξης σε Εθνοσυνέλευση.

·  Όρκος του σφαιριστηρίου από τους αντιπροσώπους της τρίτης τάξης για τη σύνταξη συντάγματος

·      Αυτοανακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης σε Συντακτική (Ιούλιος 1789) : σκοπός η ψήφιση συντάγματος

·      Προσπάθεια διάλυσης της Εθνοσυνέλευσης από τον βασιλιά  εξέγερση των πολιτών και κατάληψη της Βαστίλης (14 Ιουλίου 1789).

Οι ενέργειες της Συντακτικής συνέλευσης:

·      Κατάργηση των προνομίων

·      Ψήφιση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη (Αύγουστος 1789).

Τα πολιτικά ρεύματα της Συντακτικής συνέλευσης:

·      Δεξιά: δεν επιθυμούσε περαιτέρω μεταβολές του παλαιού καθεστώτος.

·      Κέντρο: αποδοχή της μοναρχίας με συμμετοχή ευγενών και μεγαλοαστών.

·      Αριστερά: με όραμα ένα πολίτευμα αμερικανικού τύπου.

Φορείς διάδοσης των ιδεών της επανάστασης:

·      Οι λέσχες (Ιακωβίνοι, Κορδελιέροι), που κινητοποιούσαν πολλούς πολίτες.

·      Οι εφημερίδες, που πολλαπλασιάστηκαν και διέδιδαν τις πολιτικές απόψεις.

Βασικά σημεία του πρώτου συντάγματος της Γαλλίας (1791), που εγκαθίδρυσε το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας:

·      Το έθνος αναδεικνύεται κυρίαρχο.

·      Η Νομοθετική Συνέλευση (Βουλή) ορίστηκε ως νομοθετικό σώμα.

·      Ο βασιλιάς θα ασκούσε την εκτελεστική εξουσία μαζί με έξι υπουργούς.

·      Η δικαστική εξουσία κηρύχθηκε ανεξάρτητη.

·      Δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο όσοι κατείχαν περιουσία και πλήρωναν φόρους.

Περαιτέρω ενέργειες της Συντακτικής συνέλευσης:

·      Εθνικοποίηση της περιουσίας του κλήρου και εκδοση χαρτονομίσματος.

·      Μεταβολή των κληρικών σε κρατικούς λειτουργούς.                                       

·      Κατάργηση των συντεχνιών, απαγόρευση απεργιών.

  

Οι ρυθμίσεις αυτές δεν έγιναν δεκτές από το βασιλιά ούτε από την εκκλησία.

Οι ενέργειες της Νομοθετικής συνέλευσης (1791) και των Γιρονδίνων:

·      Κήρυξη πολέμου εναντίον της Αυστρίας και της Πρωσίας , πρώτες αποτυχίες - κατάληψη των ανακτόρων του Κεραμεικού από το λαό (Αύγουστος 1792).

·      Παύση του βασιλιά και ανάθεση της εξουσίας σε συμβούλιο υπό τον Δαντόν.

·      Αναγνώριση του δικαιώματος της καθολικής ψηφοφορίας.

·      Δήμευση των περιουσιών των αριστοκρατών, που διέφυγαν στο εξωτερικό.

·      Διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος.

·      Κήρυξη της πατρίδας σε κίνδυνο.

·      Νίκη των Γάλλων στο Βαλμί και διάσωση της επανάστασης.

Η δεύτερη φάση της γαλλικής επανάστασης (Σεπτέμβριος 1792 – Ιούλιος 1794)

Οι ενέργειες της Συμβατικής συνέλευσης:

·      Κατάργηση της μοναρχίας.

· Εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της αβασίλευτης δημοκρατίας.

·      Υιοθέτηση νέου ημερολογίου.

·      Καταδίκη του βασιλιά σε θάνατο.

·      Συνέχιση του πολέμου.

Προβλήματα που αντιμετωπίζει η Συμβατική (τέλη 1792 – αρχές 1793):

·      Η συσπείρωση πολλών χωρών εναντίον της Γαλλίας                  

·      Η εκδήλωση αντεπαναστατικών εξεγέρσεων στο εσωτερικό      

·      Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης                                 

Οι ενέργειες της επαναστατικής κυβέρνησης των Ορεινών με ηγέτη το Ροβεσπιέρο (περίοδος της Τρομοκρατίας):

·      Αναδιοργάνωση του στρατού για την αντιμετώπιση των αντεπαναστατικών κινήσεων.

·      Εκτελέσεις υπόπτων για αντεπαναστατική δράση (περίοδος της Τρομοκρατίας).

·      Κατάργηση της χριστιανικής θρησκείας και θέσπιση της λατρείας του Ανώτατου Όντος.

·      Υιοθέτηση νέων ονομάτων για τους μήνες.

                

Η συμβατική αποφάσισε να εκτελέσει το Ροβεσπιέρο μαζί με 20 συνεργάτες του.    

                           

ΕΝΟΤΗΤΑ 4

Η τελευταία φάση της γαλλικής επανάστασης

και η εποχή του Ναπολέοντα (1795-1815)

Η τρίτη και τελευταία φάση της γαλλικής επανάστασης, 1794 – 1799

Επικράτηση των μετριοπαθών Θερμιδοριανών, οι οποίοι:

·      ελέγχουν τη Συμβατική

·      ψηφίζουν νέο σύνταγμα (1795)

·      αναθέτουν την εκτελεστική εξουσία στο Διευθυντήριο.

Η εποχή του Ναπολέοντα,1799 -1815

Η αναρρίχησή του στην εξουσία:

·      Στα τέλη του 1799, ο Ναπολέων Βοναπάρτης καταλαμβάνει την εξουσία με τη συγκατάθεση του Διευθυντηρίου.

·      Ο Ναπολέων ανακηρύχθηκε Πρώτος Ύπατος το 1799 και τελικά Αυτοκράτορας το 1804, με τη στήριξη της αστικής τάξης.      

         Οι μεταρρυθμίσεις του:

·      Στη διοίκηση

·      Στην εκπαίδευση       με στόχο τον έλεγχο και την αποτελεσματικότερη

·      Στην οικονομία          λειτουργία της κρατικής μηχανής    

Το σημαντικότερο έργο του:

·      Η θέσπιση το 1804 ενός νέου νομικού κώδικα, του Ναπολεόντειου κώδικα.

Η εξωτερική πολιτική του Ναπολέοντα:

·      Αντιμετώπισε όλες τις σημαντικές ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής.

·      Έθεσε υπό τον έλεγχό της ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης.

Η μάχη του Βατερλό το 1815 σήμανε το τέλος της κυριαρχίας του Ναπολέοντα.

Γαλλική επανάσταση και εποχή του Ναπολέοντα: μια αποτίμηση

·      Η αστική τάξη κατέλαβε την εξουσία.

·      Τα συμφέροντά της προωθήθηκαν με μεταρρυθμίσεις.

·      Οι αρχές του Διαφωτισμού έγιναν πολιτικά αιτήματα.

·      Η απολυταρχία γκρεμίστηκε στη Γαλλία και κλονίστηκε στην Ευρώπη.

·      Αναπτύχθηκε η ιδέα της σύμπτωσης των ορίων έθνους και κράτους.

·      Η εκκλησία διαχωρίστηκε από το κράτος.

·      Τα προνόμια καταργήθηκαν.

·      Ο λαός αναδείχτηκε σε κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

• Οι υπήκοοι έγιναν πολίτες

·      Αναπτύχθηκαν ιδέες και κινήματα που επηρέασαν την παγκόσμια ιστορία.

         Το Συνέδριο της Βιέννης

Η Ιερή Συμμαχία και η Παλινόρθωση (1815-1830):

·      Στα τέλη του 1815 στο συνέδριο της Βιέννης ιδρύεται η Ιερή Συμμαχία, η οποία απαρτίζεται κυρίως από τα προπύργια της απολυταρχίας, τη  Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσία. Κύριος σκοπός της ήταν η καταστολή των επαναστάσεων.

·      Όλοι σχεδόν οι εκθρονισμένοι ηγεμόνες επανήλθαν στους θρόνους τους. Το γεγονός αυτό ονομάστηκε Παλινόρθωση.

                                                                                                          

ΑΣΚΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ για Γ1 και Γ2

 Πατήστε ΕΔΩ

ΕΝΟΤΗΤΑ 2

ΕΝΟΤΗΤΑ 2

Η αμερικανική επανάσταση

Οι αγγλικές αποικίες στην Αμερική

Η δημιουργία των πρώτων αποικιών

Οι 13 αγγλικές αποικίες στη βόρεια Αμερική δημιουργήθηκαν από το 1607 έως το 1732.

Η προέλευση των πρώτων αποίκων

·      Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και Σουηδοί.

·      Αποικίες του βορρά: 1.000.000 κατ.> 40.000 μαύροι σκλάβοι.

·      Αποικίες του νότου: 750.000 κατ. > 300.000 μαύροι σκλάβοι.

Η αποικιακή κρίση και η αμερικανική επανάσταση

Αίτια της αμερικανικής επανάστασης:

·      Η δυσφορία των αποικιών για την κηδεμονία της Αγγλίας.

·      Η απαγόρευση εκμετάλλευσης των νέων εδαφών από τους αποίκους.

·      Η επιβολή νέων φόρων από την Αγγλία.

Αφορμές: 

• Η απόφαση των αποίκων να σταματήσουν να αγοράζουν αγγλικά προϊόντα.
• Η καταστροφή αγγλικών φορτίων τσαγιού από τους αποίκους στη Βοστόνη.

Τα γεγονότα που οδήγησαν στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας:

·      Κογκρέσο της Φιλαδέλφειας 

·      Αδιαλλαξία του Βασιλιά της Αγγλίας και ένοπλη σύγκρουση

·      Μάχη του Λέξινγκτον

·      γέννηση της αμερικανικής εθνικής συνείδησης.

·      Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας: 4 Ιουλίου 1776 / Τζέφερσον - Φραγκλίνος.

Η νίκη των αποίκων στον πόλεμο της ανεξαρτησίας:
Αρχιστράτηγος: Τζωρτζ Ουάσιγκτον

Σύναψη συμμαχιών με ευρωπαϊκές δυνάμεις και ήττα των Άγγλων στο Γιορκτάουν.

Ανεξαρτησία και νέο κράτος

Η οργάνωση του νέου κράτους:

Συνθήκη των Βερσαλιών (1783): αναγνώριση των ΗΠΑ ως ανεξάρτητου κράτους.

Σύνταγμα των ΗΠΑ (1787): βασίστηκε στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών.

Δομή των ΗΠΑ η κεντρική κυβέρνηση: οικονομία, άμυνα, εξωτερική πολιτική.

                          οι πολιτείες: αυτοδιοίκηση, δικαιοσύνη, εκπαίδευση, αστυνόμευση.

Νομοθετική εξουσία: Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων.

Εκτελεστική εξουσία: Πρόεδρος εκλεγμένος από σώμα εκλεκτόρων.

Δικαστική εξουσία: ανεξάρτητη και αιρετή(οι δικαστές εκλέγονται) .

ΕΝΟΤΗΤΑ 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΝΟΤΗΤΑ 1

Η εποχή του Διαφωτισμού

Πνευματικές εξελίξεις  17ος αι.

Πρόοδος των φυσικών επιστημών – Πρωτοπόροι:

·      Φράνσις Μπέικον: κάθε επιστημονική θέση πρέπει να επαληθεύεται με πείραμα.

·      Ρενέ Ντεκάρτ: η συστηματική αμφιβολία οδηγεί στην αληθινή γνώση.

·      Τζον Λοκ: Οι άνθρωποι έχουν απαραβίαστα φυσικά δικαιώματα.

·      Ισαάκ Νεύτων: νόμος της παγκόσμιας έλξης - το σύμπαν λειτουργεί με βάση φυσικούς νόμους.

  

Το κίνημα του Διαφωτισμού

Θεμελιακές θέσεις των διαφωτιστών:

·      απόρριψη κάθε αυθεντίας

·      κριτική υφιστάμενης γνώσης

·      αποδοχή λογικής για την ερμηνεία του κόσμου (ορθολογισμός)

·      πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί να προοδεύει συνεχώς

Χρόνος και χώρος εκδήλωσης - Εκπρόσωποι του Διαφωτισμού:

·      τέλη 17^ου αι. / Αγγλία / Νεύτων – Λοκ

·      18^ος αι. / Γαλλία / Βολτέρος – Ρουσό – Ντιντερό – Μοντεσκιέ

·      18^ος – 19^ος αι. / Υπόλοιπη Ευρώπη / Καντ – Κοραής

·      18^ος – 19^ος αι. / Υπόλοιπος κόσμος / Φραγκλίνος

Διαφωτισμός και πολιτική:

Επίδραση του Διαφωτισμού σε:

• αμερικανική (1774) και γαλλική (1789) επανάσταση
• φωτισμένη δεσποτεία : ορισμένοι μονάρχες (Φρειδερίκος Β της Πρωσίας) εφάρμοσαν κάποιες ιδέες του Διαφωτισμού.
• σύγχρονες δημοκρατίες.

Βασικές θέσεις του Διαφωτισμού στην πολιτική:

·      Φυσικά δικαιώματα (ζωής, ιδιοκτησίας, ισότητας, ελευθερίας σκέψης και έκφρασης)

·   Κοινωνικό συμβόλαιο / Τζον Λοκ: τα άτομα δέχονται να παραχωρήσουν ορισμένες απ' τις ελευθερίες τους, προκειμένου να συμβιώσουν και το κράτος εγγυάται τη συμφωνία. Αν το κράτος γίνει τυραννικό, οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα αντίστασης.

·      Γενική βούληση / Ρουσό : εκφράζεται με τη συμμετοχή του λαού στη λήψη αποφάσεων

·      Διάκριση των εξουσιών / Μοντεσκιέ / διακριτοί φορείς εξουσίας:

Ê     Εκτελεστική εξουσία = η κυβέρνηση

Ê     Νομοθετική εξουσία = η βουλή

Ê     Δικαστική εξουσία = οι δικαστές

Διαφωτισμός και θρησκεία: Βολταίρος

·   Ντεϊσμός: θρησκευτικό δόγμα που πρέσβευε ότι ο θεός έπλασε τον κόσμο, αλλά δεν παρεμβαίνει στη λειτουργία του.

·      Αυστηρή κριτική στην καθολική εκκλησία.

·      Ανεξιθρησκία.

Διαφωτισμός και εκπαίδευση:

Ρουσό / «Αιμίλιος» / κατάργηση της αυθεντίας του δασκάλου à προσωπική αναζήτηση του διδασκόμενου.

Διαφωτισμός και οικονομία

·      Φυσιοκρατία / Κεναί / φυσική λειτουργία της οικονομίας 

·      Οικονομικός φιλελευθερισμός / Άνταμ Σμιθ / το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει παρά ελάχιστα στην οικονομική ζωή.

Η Εγκυκλοπαίδεια

Συλλογικό έργο 33 τόμων, με πρωτεργάτες τους Ντιντερό και Ντ’ Αλαμπέρ, που συνοψίζει τις ιδέες του Διαφωτισμού.