ΕΝΟΤΗΤΑ 49

                                              

                         Οι συνέπειες του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου

                και η ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών

Συνέπειες  του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου

• Οι ανθρώπινες απώλειες

Ø      Από τα 50 εκ. νεκρών και αγνοουμένων, τα 35 εκ. ήταν Ευρωπαίοι.

Ø      Τεράστιος ήταν ο αριθμός των άμαχων θυμάτων.

§         Οι αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών

Ø      Ο πόλεμος προκάλεσε μετακινήσεις περίπου 30 εκ. ανθρώπων, οι οποίοι στο τέλος του πολέμου συγκροτούσαν ένα τεράστιο, διάσπαρτο ανθρώπινο πλήθος χωρίς κανένα μέσο διαβίωσης.

§         Οι υλικές καταστροφές

Ø      Στη Σοβιετική Ένωση είχαν καταστραφεί 6 εκατομμύρια σπίτια.

Ø      Στην Πολωνία είχε καταστραφεί το 80% της βιομηχανίας.

Ø      Στη Γαλλία είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές σχεδόν όλα τα λιμάνια και μεγάλο μέρος του συγκοινωνιακού και σιδηροδρομικού δικτύου.

Ø      Πολλές πόλεις είχαν ισοπεδωθεί.

Ø      Η συνολική βιομηχανική παραγωγή της Ευρώπης είχε φτάσει στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μόλις το 50% της προπολεμικής.

Ø      Τα περισσότερα κράτη είχαν δανειστεί για να προετοιμαστούν για τον πόλεμο και τώρα υποχρεώνονταν να το ξανακάνουν για να αρχίσουν την ανοικοδόμηση, με το μεγαλύτερο μέρος των δανείων να προέρχεται από τις ΗΠΑ.

§         Η κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου

Ø      Το βιοτικό επίπεδο είχε καταρρεύσει, αν και με σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ των χωρών.

Ø      Η Βρετανία κατάφερε να διασώσει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας και του εμπορικού της στόλου, ενώ ο ενεργός πληθυσμός της αυξήθηκε χάρη στη μαζική είσοδο των γυναικών στην αγορά εργασίας.

Ø      Η χειρότερη κατάσταση επικράτησε στη Γερμανία και στην Αυστρία, που μαστίζονταν από την πείνα, τη μαύρη αγορά και τον κίνδυνο επιδημιών.

§         Η ηθική καταρράκωση

Ø      Οι εμπόλεμοι βομβάρδιζαν μαζικά, με σκοπό να καταρρακώσουν το ηθικό των αμάχων και να εξαναγκάσουν τον εχθρό να συνθηκολογήσει.

Ø      Ο πόλεμος συνοδεύτηκε από ανήκουστες θηριωδίες, μαζικές εκτελέσεις αμάχων, βιασμούς και λεηλασίες.

Ø      Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι θάλαμοι αερίων, τα φρικιαστικά πειράματα σε αιχμαλώτους, τα βασανιστήρια, οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων και η γενοκτονία των Εβραίων δίνουν στη ναζιστική Γερμανία τα πρωτεία της φρίκης.

§         Η εξασθένιση του διεθνούς ρόλου της Ευρώπης

Ø      Η κατεστραμμένη Ευρώπη του 1945 ήταν αντικείμενο ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης.

Ø      Το κίνημα ανεξαρτητοποίησης των αποικιών άρχισε να εξαπλώνεται.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)

Ίδρυση: το 1945 με τη συμμετοχή πενήντα κρατών.

Έδρα:  η Νέα Υόρκη.

Σκοποί:    

Ø      η διαφύλαξη της ειρήνης,

Ø      η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων,

Ø      η εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων για όλους τους λαούς,

Ø      η φροντίδα για τους πρόσφυγες,

Ø      η προστασία του περιβάλλοντος.

Δομή:

Ø      Συμβούλιο Ασφαλείας (μόνιμα μέλη με δικαίωμα βέτο),

Ø      Γενική Συνέλευση,

Ø      Γενική Γραμματεία.

Απολογισμός:

Ø      Έγινε από νωρίς πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών.

Ø      Σε ορισμένες περιπτώσεις πέτυχε τους στόχους του.

Ø      Πολλές φορές αποδείχτηκε αδύναμος να επιβάλει το διεθνές δίκαιο.

Ø      Σημαντικό υπήρξε το έργο του στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και στη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς.

ΕΝΟΤΗΤΑ 48

                                              

                         Κατοχή, Αντίσταση και Απελευθέρωση

Η Κατοχή

• Η κατεχόμενη Ελλάδα χωρίστηκε σε τρεις ζώνες: τη γερμανική, την ιταλική και τη βουλγαρική.
• Οι κατακτητές διόρισαν κυβέρνηση δωσίλογων με πρωθυπουργό τον Τσολάκογλου και επέβαλαν μέτρα καταστολής.
• Οι Γερμανοί ξεκλήρισαν τις εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας.
• Οι Βούλγαροι εφάρμοσαν πολιτική εκβουλγαρισμού στην Α. Μακεδονία, η οποία προκάλεσε μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων που εξεγέρθηκαν.
• Οι κατακτητές δέσμευσαν τους οικονομικούς πόρους της χώρας, με αποτέλεσμα την εμφάνιση φαινομένων μαύρης αγοράς.
• Το χειμώνα του 1941 – 1942 εξαπλώθηκε η πείνα.

Η αντίσταση

§         Ξεκίνησε με μεμονωμένες ενέργειες, με πιο εντυπωσιακή την υποστολή της χιτλερικής σημαίας από τους φοιτητές Γλέζο και Σάντα.

§         Από το φθιν. του 1941 δημιουργήθηκαν οι πρώτες οργανώσεις αντίστασης.

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ)

• Ίδρυση: ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συνεργασία μικρότερων αριστερών κομμάτων.

§         Σκοποί: η οργάνωση του αγώνα εναντίον των κατακτητών και η διασφάλιση της δυνατότητας των Ελλήνων να επιλέξουν μόνοι τους μετά την απελευθέρωση τη μορφή διακυβέρνησης της χώρας.

Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ)

§         Ίδρυση: ιδρύθηκε από τον συνταγματάρχη Ν. Ζέρβα.

§         Σκοποί: απελευθέρωση της Ελλάδας και εγκαθίδρυση μετά τον πόλεμο αβασίλευτης δημοκρατίας.

Εθνική Και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΕΚΚΑ)

• Η σημαντικότερη από τις μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις, που ήταν και η μόνη από αυτές η οποία διέθετε ένοπλο τμήμα με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ψαρρό.

Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός  Στρατός (ΕΛΑΣ)

• Το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ που ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 1942 με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη, αντιστασιακό ψευδώνυμο του Θ. Κλάρα, κομμουνιστή γεωπόνου από τη Λαμία.

Ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου:

• Η κορυφαία πράξη της αντίστασης και η μόνη στην οποία συνεργάστηκαν οι δύο μεγαλύτερες αντιστασιακές οργανώσεις, το ΕΑΜ και ο ΕΔΕΣ, μαζί με βρετανούς καταδρομείς, επιτυγχάνοντας τη διακοπή του εφοδιασμού του γερμανικού στρατού της Αφρικής για σημαντικό χρονικό διάστημα.

Αντίσταση στις πόλεις:

• Η απεργία των υπαλλήλων στις τηλεπικοινωνίες τον Απρίλιο του 1942 υποχρέωσε τις αρχές να προβούν σε παροχές.
• Η μεγάλη γενική απεργία τον Ιαν. του 1943 εμπόδισε τις αρχές κατοχής να στείλουν Έλληνες στη Γερμανία για εργασία.
• Η κηδεία του Παλαμά έγινε αφορμή για ένα ακόμη συλλαλητήριο.
• Η νεολαία συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, κυρίως μετά την ίδρυση από το Ε.Α.Μ. της Ένωσης Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ)
• Οι γυναίκες πήραν ενεργά μέρος στην αντίσταση.

Μαζικά αντίποινα και τάγματα ασφαλείας

• Οι κατακτητές έκαναν μαζικές εκτελέσεις αμάχων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με πιο ακραία εκείνη των Καλαβρύτων το Δεκέμβριο του 1943.
• Τάγματα ασφαλείας: ένοπλα σώματα Ελλήνων, που οργανώθηκαν από τους κατακτητές σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις δωσίλογων και χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του Ε.Α.Μ., του Ε.Λ.Α.Σ. και αμάχων.

Η «ελεύθερη Ελλάδα»

§        «Ελεύθερη Ελλάδα»: Έτσι ονομάστηκαν οι περιοχές της Ελλάδας που, χάρη στην Αντίσταση, δεν ελέγχονταν από τους κατακτητές και με πρωτοβουλία του Ε.Α.Μ. οργάνωσαν λαϊκές μορφές αυτοδιοίκησης και πολιτιστικές δράσεις.

§        Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (Π.Ε.Ε.Α. ) ή Κυβέρνηση του βουνού : Ιδρύθηκε από το Ε.Α.Μ. το Μάρτ. του 1944 για να αναλάβει τη διοίκηση των απελευθερωμένων περιοχών και να οργανώσει εκλογές για την ανάδειξη Εθνικού Συμβουλίου.

§        Εθνικό Συμβούλιο: Συστάθηκε ύστερα από εκλογές στην «ελεύθερη Ελλάδα», στις οποίες για πρώτη φορά πήραν μέρος και οι γυναίκες, και συνήλθε στο χωριό Κορυσχάδες της Ευρυτανίας.

Η Απελευθέρωση

§        Κυβέρνηση εθνικής ενότητας: Ο σχηματισμός της αποφασίστηκε στις 20 Μαΐου 1944, με τη Συμφωνία του Λιβάνου, η οποία υπογράφηκε από τις ελληνικές πολιτικές και αντιστασιακές δυνάμεις και την κυβέρνηση του Καΐρου.

§        Απελευθέρωση: Ήρθε στις 12 Οκτ. 1944 και αμέσως μετά ανέλαβε την εξουσία η κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου. 

ΕΝΟΤΗΤΑ 47

                                           

          Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο

Προμηνύματα πολέμου για την Ελλάδα:

• Οι Ιταλοί κατέλαβαν την Αλβανία το 1939 και κλιμάκωσαν την επιθετικότητά τους εναντίον της Ελλάδας.
• Στις 15 Αυγ. 1940 υποβρύχιο, πιθανότατα ιταλικό, βύθισε στην Τήνο το ελληνικό πολεμικό πλοίο Έλλη.

Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος

• Η Ιταλία απαίτησε στις 28 Οκτ. 1940 να γίνει δεκτή η είσοδος των στρατευμάτων της στην Ελλάδα.
• Ο Μεταξάς έδωσε αρνητική απάντηση στο ιταλικό τελεσίγραφο.
• Οι Ιταλοί εισέβαλαν και οι ελληνικές δυνάμεις υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση μέχρι τα μέσα Νοεμβ. 1940.
• Οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν και κατέλαβαν τις αλβανικές πόλεις Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πόγραδετς, Αργυρόκαστρο και Άγιοι Σαράντα.
• Ο Μεταξάς πέθανε (τέλη Ιαν. 1941) και ο Γεώργιος Β΄ διόρισε πρωθυπουργό τον Αλ. Κορυζή.
• Οι Ιταλοί πραγματοποίησαν το Μάρτ. του 1941 την «εαρινή επίθεση», αλλά συνάντησαν ισχυρή ελληνική αντίσταση.
• Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό σημείωσε σημαντικές επιτυχίες και η ελληνική αεροπορία υποστήριξε τις χερσαίες επιχειρήσεις.

Ο ελληνογερμανικός πόλεμος

• Οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα από γιουγκοσλαβικό και βουλγαρικό έδαφος στις 6 Απρ. 1941.
• Τα γερμανικά στρατεύματα, αφού έκαμψαν την ελληνική αντίσταση, άρχισαν να προωθούνται προς την Αθήνα.
• Ο αντιστράτηγος Τσολάκογλου υπέγραψε, με δική του πρωτοβουλία, συνθηκολόγηση.
• Οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα στις 27 Απρ. 1941.
• Η αντίσταση συνεχίστηκε στην Κρήτη.
• Οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κρήτη στα τέλη Μαΐου 1941.
• Ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και η κυβέρνηση κατέφυγαν στο Κάιρο.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΑΙ "ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ"  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ  ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΚΑΙ ΝΗΦΑΛΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ 10/04/2013 Α ΜΕΡΟΣ .Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΙΣΑΩΡΟ.

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ... ΑΪΧΜΑΝ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΑΝΤΟΛΦ ΑΪΧΜΑΝ.

Καταζητούνται 50 δεσμοφύλακες του Αουσβιτς

Οι γερμανικές Αρχές βρίσκονται στα ίχνη τους επτά δεκαετίες μετά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  06/04/2013 18:14

Το στρατόπεδο-κολαστήριο του Αουσβιτς σήμερα

 

Τι απέγιναν 50 δεσμοφύλακες του Αουσβιτς φέρεται να έχουν ανακαλύψει, σύμφωνα με δημοσίευμα, οι γερμανικές Αρχές, οι οποίες τώρα βρίσκονται στα ίχνη όσων βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Απώτερος σκοπός είναι η ποινική δίωξη όσων βρεθούν με την κατηγορία της συνέργειας σε δολοφονία.

Οπως αναφέρει το περιοδικό «Spiegel», η υπηρεσία που έχει συσταθεί στη Γερμανία για τον εντοπισμό και τη δίωξη εγκληματιών πολέμου της ναζιστικής εποχής πρόκειται τις επόμενες εβδομάδες να κινήσει τις διαδικασίες για έρευνα σε βάρος 50 ατόμων που έχει θεωρηθεί ότι εργάζονταν ως δεσμοφύλακες ή επόπτες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Νομικός αξιωματούχος της υπηρεσίας, η οποία εδρεύει στο Λούντβιχσμπουργκ, επιβεβαίωσε ότι οι ερευνητές έχουν στη διάθεσή τους τα ονόματα και τα στοιχεία διαμονής των υπόπτων.

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, διασκορπίστηκαν σε όλη τη Γερμανία και η ηλικία τους είναι γύρω στα 90. Ο ίδιος ανέφερε ότι, μετά την πολύκροτη δίκη του Ντέμιανουκ θεωρείται πιθανό να έχουν επιτυχία δίκες εις βάρος δεσμοφυλάκων ακόμη και ελλείψει μαρτύρων που να αποδεικνύουν συνέργεια.

Οσα μας χρωστούν οι Γερμανοί...

Τσώλης Ζώης 

Οσα μας χρωστούν οι Γερμανοί...

Το πόρισμα του υπουργείου Οικονομικών και η ιστορική ευθύνη της κυβέρνησης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  07/04/2013 05:45

Νεκροί Ελληνες από την πείνα στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μεταφέρονται με το ανατριχιαστικό κάρο στο νεκροταφείο.

 

Μισό αιώνα μετά το άρθρο του καθηγητή Αγγελου Αγγελόπουλου στο «Βήμα της Κυριακής», 18 Νοεμβρίου 1962, για τις «Αξιώσεις μας έναντι της Γερμανίας και της Ιταλίας», στο οποίο έγραφε ότι «ικανοποιούμεν προθύμως τας αξιώσεις των άλλων αλλά παραμελούμεν τας ιδικάς μας διεκδικήσεις», έφθασε η ώρα η Πολιτεία να υπολογίσει «όσα μας χρωστούν  οι Γερμανοί...». Υστερα από έρευνα δυόμισι μηνών το υπουργείο Οικονομικών ολοκλήρωσε, αφού πρώτα το διέσωσε, την επεξεργασία του ιστορικού αρχείου για τις αποζημιώσεις(πάνω από 200 εκατ. μάρκα) που διεκδίκησαν ιδιώτες λόγω του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και όλα τα ντοκουμέντα, συμφωνίες, δικαστικές αποφάσεις, νομικά κείμενα κ.ά., όσα δηλαδή μπορεί να αφορούν τις επανορθώσεις που δεν δόθηκαν. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και το υπουργείο Εξωτερικών έχουν πλέον στα χέρια τους το πόρισμα των 80 σελίδων με στοιχεία, αποδείξεις και νομικά επιχειρήματα για τις οφειλές των Γερμανών προς τη χώρα μας. Το βάρος, η ιστορική ευθύνη, πέφτει πλέον στην τρικομματική κυβέρνηση να αποκαλύψει όλα τα στοιχεία και να καθορίσει την εθνική στάση απέναντι στο ευαίσθητο αυτό ζήτημα που «σκάει σαν βόμβα» την ώρα που είμαστε κάτω από την ασφυκτική πίεση των δανειστών για το ελληνικό χρέος. Βέβαια το θέμα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό, καθώς αν τεθεί στο τραπέζι επηρεάζει όχι μόνο τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες.

Μέχρι σήμερα είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που ενήργησε η κυβέρνηση, η οποία τον περασμένο Δεκέμβριο, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, συνέστησε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επιτροπή, με πρόεδρο τον γενικό διευθυντή Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους κ. Παναγιώτη Καρακούση, για να ερευνήσει και να μελετήσει τα αρχεία για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.Στις 8 Μαρτίου παραδόθηκε το αρχείο ταξινομημένο στο θησαυροφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών και το πόρισμα των 80 σελίδων στην πολιτική ηγεσία.

Το πόρισμα όμως χαρακτηρίστηκε «απόρρητο», προκαλώντας απορίες και ερωτηματικά για τον λόγο της διαβάθμισης.

Αμέσως λοιπόν άνοιξε η συζήτηση για το κατά πόσο στοιχειοθετούνται αυτά που όλοι πιστεύουν επί δεκαετίες:

• Οτι οι γερμανικές αποζημιώσεις για τον πόλεμο δεν δόθηκαν στην Ελλάδα.

(Τα ευρήματα ως προς αυτή τη διαπίστωση - οι συμφωνίες, οι αποδείξεις που αντλήθηκαν από 761 τόμους ιστορικού αρχειακού υλικού - χαρακτηρίστηκαν «απόρρητα» και παραδόθηκαν στο υπουργείο Εξωτερικών.)

• Οτι το ζήτημα του κατοχικού αναγκαστικού δανείου δεν έχει διευθετηθεί ακόμα.

(Οι ερευνητές ως προς αυτό δεσμεύθηκαν με λόγο τιμής να μην αποκαλύψουν τίποτε, αλλά να αφήσουν στην κυβέρνηση τους χειρισμούς, καθώς η χώρα διανύει κρίσιμη περίοδο.)

Η κυβέρνηση από την πλευρά της περιορίστηκε να ευχαριστήσει τους ερευνητές και να σιωπήσει...

Στις 8 Μαρτίου από το γραφείο του κ. Σταϊκούρα ανακοινώθηκαν τα εξής:

«Την Παρασκευή παραδόθηκε στον υπουργό το έργο της Ομάδας Εργασίας που είχε συσταθεί για την Ερευνα των Αρχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορούν στις περιόδους του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για ένα έργο συλλογής, κωδικοποίησης, καταγραφής, ταξινόμησης και προστασίας του μεγάλου, παλαιού και ιστορικού αρχειακού υλικού.

Ενα έργο που για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε, ουσιαστικά και οργανωμένα, εντός του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με τη συγκέντρωση του ιστορικού υλικού σε χώρο του κεντρικού κτιρίου, όπου και φυλάσσεται.

Η πολιτική ηγεσία ευχαριστεί τον συντονιστή κ. Παναγιώτη Καρακούση και τα μέλη της Ομάδας Εργασίας για την ολοκλήρωση του έργου που τους ανατέθηκε».

Κατόπιν αυτού «Το Βήμα» αναζήτησε το αρχείο και το συμπέρασμα του πορίσματος. Και έπειτα από ειδική άδεια του υπουργού συνομίλησε με τον γενικό διευθυντή του ΓΛΚ για το έργο που του ανατέθηκε...

Υπό αυτές τις συνθήκες ο κ. Καρακούσης αφηγείται:

«Το ιστορικό αυτό αρχείο ήταν διάσπαρτο, πεταμένο σε τσουβάλια μέσα στις αποθήκες. Ενα μεγάλο μέρος ήταν σε μια αποθήκη στα Σεπόλια, ένα άλλο μέρος των εγγράφων σε μια υπόγεια αποθήκη στο Παγκράτι και ένα μικρό μέρος φυλασσόταν στη Διεύθυνση 25 (Δ 25) στο Λογιστήριο. Η πρώτη μας δουλειά ήταν να ανασύρουμε όλους τους φακέλους με τα έγγραφα και να τα διασώσουμε. Τα συγκεντρώσαμε εδώ στο Γενικό Λογιστήριο (Πανεπιστημίου 37). Αφού διαπιστώσαμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, ζητήσαμε τη συνδρομή ειδικών των Γενικών Αρχείων του Κράτους αφενός για τη συντήρησή τους, αφετέρου για την ταξινόμηση του υλικού που έγινε με ειδική μεθοδολογία».

Ενας τεράστιος όγκος και δημόσιο υλικό

«Να σκεφτείτε ότι απ' όλα τα έγγραφα που ξεπερνούν τις 190.000 σελίδες αφαιρέσαμε τις καρφίτσες, τους συνδετήρες, τα συντηρήσαμε και τα τοποθετήσαμε σε καινούργιους φακέλους χωρίς να γίνει κανενός είδους εκκαθάριση ή αλλοίωση.

Το περιεχόμενο του κάθε φακέλου - που περιέχει περίπου 240-300 σελίδες εγγράφων - είναι καταγραμμένο σε πρόγραμμα Excel ώστε ο κάθε ερευνητής ή ιστορικός που θα ζητήσει να το μελετήσει να μπορεί να βρει αυτό που θέλει.

Απομένει βέβαια η ψηφιοποίησή του που θα είναι το επόμενο βήμα που θα κάνουμε».

Από τους 761 φακέλους οι:

• 109 ή το 14% του συνόλου αφορούν έγγραφα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

• 652 ή το 86% αφορούν έγγραφα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Χαρακτηριστικά, από τους 109 φακέλους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 93% αφορά αποζημιώσεις για τις ζημιές που προκλήθηκαν την περίοδο ουδετερότητας του Ν. 496/76, ενώ για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 91% αφορά την αποζημίωση για ομηρείες και θανάτους του ΝΔ 4178/61.

Το 90% των εγγράφων αφορά τη διαχείριση υποθέσεων ιδιωτών. Στους φακέλους υπάρχουν αιτήσεις αποζημίωσης - από κληρονόμους για τραυματισμούς, θανάτους, αιχμαλωσίες συγγενικών τους προσώπων, καταστροφές σε περιουσίες, κατοικίες, καταστήματα, επιχειρήσεις.  

Το 10% είναι επίσημες συμφωνίες, ιστορικές διακοινώσεις και επίσημη αλληλογραφία υπηρεσιών των κρατών.

«Από τη μελέτη των εγγράφων», σημειώνει ο κ. Καρακούσης, «μόνο το 55% των επιδικασθέντων ποσών έχει καταβληθεί στους ιδιώτες. Πρόκειται για 115 εκατ. ευρώ που δόθηκαν από τους Γερμανούς σύμφωνα με τις αποφάσεις, ενώ τα υπόλοιπα ποσά (100 εκατ. μάρκα τότε) δεν καταβλήθηκαν ποτέ. Ολα αυτά, δηλαδή η αποζημίωση των ιδιωτών, προβλέπονταν στο νομοθετικό διάταγμα 4781 του 1961. Με αυτό το διάταγμα κυρώθηκε η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για την αποζημίωση των προσώπων που εθίγησαν από τα εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα διώξεως».

Εδώ τελειώνει η αφήγηση...

Αυτό που συμπεραίνει κάποιος από την έρευνα είναι ότι ενώ οι ιδιώτες Ελληνες βρήκαν το νομικό μονοπάτι να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις για τα δεινά που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και της γερμανικής κατοχής, η Πολιτεία δεν βρήκε ποτέ τον δρόμο να διεκδικήσει τις επανορθώσεις που άλλωστε προβλέπονταν στη Συνθήκη των Παρισίων και στη Συμφωνία του Λονδίνου.

Η Ιστορία αποκαλύπτει όμως πως αντίθετα με τους ιδιώτες που κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη πατώντας στις διεθνείς συμφωνίες, κανένα ποσό δεν διεκδικήθηκε από το Δημόσιο για τις γερμανικές επανορθώσεις. Από τον πόλεμο προκλήθηκαν τεράστιες ζημιές σε υποδομές, συγκοινωνίες, κτίρια, γέφυρες, δρόμους, λιμάνια, πλοία, νοσοκομεία και όποια άλλη καταστροφή μπορεί να φέρει ένας πόλεμος. Η Γαλλία, η Αγγλία, η Πολωνία, ακόμη και η Γιουγκοσλαβία, διεκδίκησαν με βάση τη Συνθήκη του Λονδίνου το 1953 τις γερμανικές επανορθώσεις και αποζημιώθηκαν από τη Γερμανία. Σημειώνεται ότι η Συμφωνία του Λονδίνου προέβλεπε ότι τα χρέη της Γερμανίας στο εξωτερικό θα αποπληρωθούν μόνο αν η Γερμανία επανενωθεί και ξαναγίνει ενιαία. Αυτό ξεκίνησε το 1989 και επισήμως η επανένωση των δύο Γερμανιών έγινε πραγματικότητα στις 3 Οκτωβρίου 1990.

Δυσθεώρητο ύψος

Μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των λογαριασμών που τηρούσε, γνωρίζει το σύνολο των καταβολών προς τους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσό που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ.

Μετά την αφαίρεση των εξόδων κατοχής που καταβάλλονταν σύμφωνα με τον νόμο που υπήρχε και όπως αυτά είχαν συμφωνηθεί με τους κατακτητές η Γερμανία έλαβε ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.

Αυτά τα ποσά είναι τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια που θα έπρεπε - κατά τις Συμφωνίες του Μαρτίου του 1942 και του Δεκεμβρίου του 1942 - να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου.

Μόνο από την πρώτη αποτίμηση που έγινε αμέσως μετά τον πόλεμο από την Τράπεζα της Ελλάδος φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.

Την άποψη ότι ο υπολογισμός του κατοχικού δανείου δεν είναι ορθός αν γίνει με βάση τη χρυσή λίρα υποστήριξε ο καθηγητής Αγγελος Αγγελόπουλος, επιμένοντας ότι πιο αντιπροσωπευτική είναι εκείνη του δολαρίου.

Η συζήτηση περί αποτίμησης του χρέους και της μεθοδολογίας που πρέπει να ακολουθηθεί συνεχίζεται ως σήμερα.

Παναγιώτης Καρακούσης:
«Το ιστορικό αρχείο ήταν σχεδόν πεταμένο»
«Το ιστορικό αρχειακό υλικό ήταν διασκορπισμένο σε διάφορους αποθηκευτικούς χώρους (Σεπόλια, Παγκράτι) ευρισκόμενο σε αθλία κατάσταση, σχεδόν πεταμένο.

Δεν μπορώ να μπω στην ουσία των θεμάτων της έκθεσης που παραδώσαμε στις 8 Μαρτίου, γιατί όπως γνωρίζετε είναι απόρρητη. Μπορώ όμως να σας πω, και αυτό γιατί περιλαμβάνεται στο ίδιο το ΝΔ 4178/61, ότι για αποζημιώσεις ελλήνων υπηκόων που εθίγησαν από τα μέτρα δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας (ομηρεία, θάνατοι κ.λπ.) με την από 18.3.1960 σύμβαση μεταξύ της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας και της Ελλάδος, καταβλήθηκε από την πρώτη το ποσό των 115 εκατ. γερμανικών μάρκων, το οποίο και αποδόθηκε στους δικαιούχους».

Μανώλης Γλέζος:
«Και ένα µάρκο να ήταν η οφειλή...»
«Και ένα µάρκο να ήταν η οφειλή, η Γερµανία έχει τη νοµική, την ιστορική, αλλά προπαντός την ηθική υποχρέωση να εκπληρώσει τα χρέη της απέναντι στην Ελλάδα» σημειώνει ο Μανώλης Γλέζος στο τελευταίο του βιβλίο.

Προτείνει τη σύσταση διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, η οποία θα εξετάσει και θα προωθήσει το θέμα αυτό. Ο ίδιος είχε αντιδράσει οργισμένα στην προσπάθεια της Γερμανίας να κλείσει το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, μετά τη σχετική δήλωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ότι «δεν τίθεται θέμα αποζημιώσεων στην Ελλάδα». Ο κ. Γλέζος απαντώντας στους ισχυρισμούς του Βερολίνου εξήγησε ότι η δήλωση είναι ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα 7 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Κι αυτό πέραν της επιστροφής του αναγκαστικού δανείου.

Η Συμφωνία του Λονδίνου
Δεν υπάρχει θέμα παραγραφής
Οι διατάξεις των άρθρων 17, 5 και 2 της Συμφωνίας του Λονδίνου της 27ης Φεβρουαρίου 1953 περί εξωτερικών γερμανικών χρεών ορίζουν ότι η Γερμανία αναλαμβάνει την υποχρέωση, μετά την επανένωσή της (άρθρο 5, παρ. 2), όχι μόνο να ρυθμίσει τις εξωσυμβατικές αποζημιωτικές υποχρεώσεις της (οφειλές από αδικοπραξίες των στρατευμάτων κατοχής), αλλά και να εκδώσει εκείνες τις νομοθετικές διατάξεις και να λάβει εκείνα τα διοικητικά μέτρα που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση της συμφωνίας αυτής. Επίσης υποχρεώθηκε να τροποποιήσει ή να καταργήσει νομοθετικές διατάξεις και διοικητικές πράξεις που δεν είναι συμβατές με τη Συμφωνία και τα Παραρτήματα αυτής. Σε κάθε περίπτωση, σημειώνουν έγκυροι νομικοί κύκλοι, για ζητήματα πολεμικών επανορθώσεων δεν τίθεται ούτε υπάρχει θέμα παραγραφής.

Στις 2 Ιουλίου του 2011 ο γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισ. δολάρια («Les Echos», 2 Ιουλίου 2011). Ο γερμανός ιστορικός Οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στη Γερμανία να ακολουθήσει μια περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με δικαιολογημένες απαιτήσεις για πολεμικές επανορθώσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο («Der Spiegel», 21 Ιουνίου 2011, Guardian.co.uk, 21 Ιουνίου 2011).

Το κατοχικό δάνειο

Ολες αυτές οι σκέψεις, τα νεότερα στοιχεία και οι εξελίξεις που μπορεί να πυροδοτήσουν φέρνουν στο προσκήνιο ξανά τα ερωτηματικά για το τι απέγινε και το κατοχικό δάνειο το οποίο αναγκάστηκε να δώσει η Τράπεζα της Ελλάδος στους κατακτητές - Γερμανούς και Ιταλούς - από το 1942 ως το 1944 καταβάλλοντας πάνω από 3,5 δισ. κατοχικές δραχμές κάθε μήνα για τη μισθοδοσία και τη συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Από το ιστορικό υλικό που βρίσκεται στην Τράπεζα της Ελλάδος και στο υπουργείο Εξωτερικών θεμελιώνεται νομικά (πέραν της διακοίνωσης των Γερμανών και των Ιταλών για τον υποχρεωτικό δανεισμό τους από την Ελλάδα) ότι επρόκειτο για υποχρεωτικό δανεισμό και αυτό για τρεις λόγους:

1. Τα χρήματα καταβάλλονταν κάθε μήνα, άρα η οφειλή έχει όχι μόνο de jure, αλλά και de facto αναγνωριστεί από τη Γερμανία.

2. Σε ορισμένες δόσεις υπήρχε υπόλοιπο που δεν τραβούσαν τα στρατεύματα κατοχής.

3. Υπήρξαν μήνες που επιστράφηκε ποσό της δόσης του δανείου.

Ολα αυτά συνηγορούν στο γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ότι πρόκειται για ένα δάνειο αναγκαστικό, το οποίο υποχρεώθηκε η Ελλάδα να καταβάλει στους κατακτητές.

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι μελετητές, οι οποίοι σοκάρονται από την ιστορική πραγματικότητα, είναι ότι η Ελλάδα δεν έλαβε αποζημίωση ποτέ ούτε για το κατοχικό δάνειο ούτε για τις ζημιές που υπέστη κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Και το κυριότερο είναι ότι η Ελλάδα πλήρωσε μέχρι κεραίας όλα τα δάνεια που είχε πάρει ως κράτος πριν από την περίοδο του πολέμου ως το 1932, ως την πτώχευση του Απριλίου εκείνου του έτους, όταν και διακόπηκε ο διεθνής δανεισμός.

Γερμανία: Φόβοι για πιθανή έκδοση του βιβλίου του Χίτλερ «Ο Αγών μου»

Ανησυχία για το τι θα συμβεί μετά το 2015 που παύουν τα πνευματικά δικαιώματα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  14:12

 

Τα πνευματικά δικαιώματα του προπαγανδιστικού βιβλίου του Χίτλερ «Ο Αγών μου» εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια του κρατιδίου της Βαυαρίας μέχρι το 2015. «Τι θα γίνει μετά;» ρωτούν οι σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας, όπως καταγράφει σε δημοσίευμά της η ελληνόφωνη υπηρεσία της Deutsche Welle.

Για τον σοσιαλδημοκράτη βουλευτή Μπούρκχαρντ Λίσκα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: θα ήταν ύψιστη προσβολή για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, εάν μετά την 31η Δεκεμβρίου του 2015 «Ο Αγών μου» βρισκόταν και πάλι στα γερμανικά βιβλιοπωλεία ή μοιραζόταν από ακροδεξιούς στους γερμανικούς πεζόδρομους. «Πρέπει να αποτραπεί με κάθε νόμιμο μέσο, το βιβλίο αυτό ανήκει στα σκουπίδια της Ιστορίας», λέει ο Λίσκα σε συνέντευξή του προς τη DW. Γι΄ αυτό μαζί με άλλους συναδέλφους του, κατέθεσε ερώτημα προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πώς προτίθεται να κινηθεί επί του ζητήματος μετά το 2015.

Τα πνευματικά δικαιώματα είχαν παραδοθεί από τους συμμάχους στην κυβέρνηση του κρατιδίου της Βαυαρίας μετά τον πόλεμο. Η τοπική κυβέρνηση έχει αποτρέψει έκτοτε νομικά κάθε προσπάθεια έκδοσης του κειμένου στη Γερμανία. Το ίδιο θα προσπαθήσει να κάνει και τώρα, αν και μετά την πάροδο 70 ετών από το θάνατο του συγγραφέα αίρεται, βάσει του νόμου, η ισχύς των αποκλειστικών πνευματικών δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη.

Ουσιαστικά λοιπόν από το 2016 ο καθένας μπορεί να επανεκδώσει το βιβλίο και να το διαδώσει.


Η απαγόρευση θα εξαρτηθεί από την έκδοση

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απάντησε ότι θα αποσαφηνίσει όλα τα νομικά ζητήματα που άπτονται του θέματος. Η λήξη της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων, όπως ανακοίνωσε, έχει αποτελέσει ήδη αντικείμενο συζητήσεων με την ισραηλινή κυβέρνηση. «Υπάρχει κοινό ενδιαφέρον να αποτραπεί η διάδοση αυτού του έργου που έχει μισάνθρωπο περιεχόμενο» ανακοίνωσε το Βερολίνο. Πιο σαφής ήταν ο υπουργός Εσωτερικών της Βαυαρίας Γιοάχιμ Χέρμαν ο οποίος τον περασμένο Φεβρουάριο προειδοποίησε ότι θα κινηθεί εναντίον οιουδήποτε διαδώσει το πρωτότυπο κείμενο.

Οπως εκτιμά ο γερμανός νομικός Τιμ Χόσμαν, η απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου μπορεί να στηριχθεί νομικά στην παράγραφο 130 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα, καθώς το κείμενο συκοφαντεί ξεκάθαρα συγκεκριμένα πρόσωπα και θρησκευτικές ομάδες. «Πώς θα αποφανθούν τα δικαστήρια όμως είναι άλλο θέμα», σπεύδει να διευκρινίσει ο ειδικός.

«Ο Αγών μου» είναι αποσπασματικά ή και εξ ολοκλήρου διαθέσιμο στο Διαδίκτυο και διατίθεται στην αγορά σε χώρες του εξωτερικού. Αυτό όμως δεν είναι λόγος να επιτραπεί η διάθεσή του και στη Γερμανία, τονίζει ο γερμανός βουλευτής Λίσκα: «Θα ήταν ένα ολέθριο μήνυμα. Πιστεύω ότι ως γερμανικό κράτος και λόγω της ιστορίας μας, έχουμε μια ιδιαίτερη ευθύνη».

Ο νομικός Χόσμαν εκτιμά ότι όλα θα εξαρτηθούν από τη μορφή της δημοσίευσης. «Υπάρχει έντονο επιστημονικό ενδιαφέρον για το βιβλίο και μια σχολιασμένη έκδοση θα αξιολογηθεί σίγουρα διαφορετικά από μια μη σχολιασμένη έκδοση», όπως λέει.


Με στόχο την απομυθοποίηση

Στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου ετοιμάζεται εδώ και καιρό μία συνολική, επιστημονικά επεξεργασμένη έκδοση του βιβλίου. Και αυτό όμως είναι προβληματικό, εκτιμά ο Σοσιαλδημοκράτης Λίσκα καθώς νομικά δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς μεταξύ καλών και κακών σχολίων. «Εάν το επιτρέψουμε γενικά, τότε πιθανότατα ακροδεξιοί να κυκλοφορήσουν το βιβλίο με δικά τους σχόλια τα οποία σίγουρα δεν θέλουμε να δούμε». Διαφορετικά βλέπει τα πράγματα ο νομικός: «Είναι ένα σωστό βήμα. Γιατί εάν απαγορευθεί τελείως, τότε θα δημιουργηθούν και άλλοι μύθοι γύρω από το βιβλίο».

Ο Χίτλερ είχε συγγράψει το βιβλίο κατά τη διάρκεια της διετούς φυλάκισής του, κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία μετά το αποτυχημένο εθνικοσοσιαλιστικό πραξικόπημα που οργάνωσε στο Μόναχο το 1923.

Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ιδεολογικού μανιφέστου, αυτοβιογραφίας, αναμεμειγμένων αποσπασμάτων, άλλων βιβλίων, και πολιτικών λιβέλων. Συνέβαλε και αυτό στην ιδεολογική προετοιμασία για την ανάληψη της εξουσίας από το επανιδρυθέν στο μεταξύ εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας, λίγα χρόνια αργότερα, το 1933.

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ

Από τον Γεώργιο Α' στον «Constantine de Grecia»

150 χρόνια από την ανάρρηση του Οίκου των Γλύξμπουργκ στον θρόνο

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05/01/2013 05:45

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ : ΤΟ ΒΗΜΑ

 

Μετά την εκθρόνιση του βαυαρού βασιλιά Οθωνα οι «προστάτιδες δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) επέλεξαν ως διάδοχο τον δευτερότοκο γιο τού μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ'. Ηταν απόγονος του Οίκου Σλέσβιχ - Χόλσταϊν - Ζόντερμπουργκ - Γλύξμπουργκ. Γεννήθηκε στη Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845. Το όνομα του νέου βασιλιά ήταν Χριστιανός - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος - Αδόλφος. Με την ενθρόνισή του, τον Νοέμβριο του 1863, έλαβε το όνομα Γεώργιος. Ηταν ο μακροβιότερος βασιλιάς και «θεμελιωτής» του βασιλικού Οίκου των Γλύξμπουργκ, που θα κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας για 110 χρόνια.

Τον Οκτώβριο του 1867 θα παντρευτεί μυστικά στην Αγία Πετρούπολη τη δεκαεξάχρονη Μεγάλη Δούκισσα Ολγα της Ρωσίας, απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης, συζύγου του Αλεξίου Γ' των Αγγέλων. Η Ολγα δεν θα παραμείνει στο παρασκήνιο. Η πρωτοβουλία της να μεταφραστεί το Ευαγγέλιο στη δημοτική θα προκαλέσει μεγάλες διαδηλώσεις (Ευαγγελικά). Θα επηρεάσει τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των επτά παιδιών της και κυρίως του διαδόχου Κωνσταντίνου. Ο εγγονός από τον πρίγκιπα Ανδρέα, ο Φίλιππος, είναι ο δούκας του Εδιμβούργου, σύζυγος της βασίλισσας της Αγγλίας.

Ο Γεώργιος Α' έφερε ως «προίκα» την «παραχώρηση» από την Αγγλία στην Ελλάδα των Επτανήσων. Ηταν ένας πρόσθετος λόγος για να γίνει δεκτός με ελπίδες. Ηταν προσεκτικότερος του Οθωνα. Απέφυγε να δημιουργήσει ανακτορικά κόμματα και κομματική αυλή. Δεν παρενέβη, όμως, στον περιορισμό της φαυλότητας και τον διορισμό κυβερνήσεων με νόθευση του λαϊκού φρονήματος.

Αλλωστε ήταν και λίγο «εαυτούλης». Κάθε χρόνο περνούσε αρκετό καιρό στο εξωτερικό, απολαμβάνοντας όσα δεν μπορούσε να έχει στην Ελλάδα, ξοδεύοντας το μεγαλύτερο μέρος της χορηγίας...

Η πρώτη περίοδος της βασιλείας χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια. Από το 1863 ως το 1874, σε ένδεκα χρόνια, έγιναν 20 κυβερνητικές αλλαγές. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, με το ιστορικό άρθρο «Τις πταίει» χαρακτηρίζει τον Γεώργιο πρωταίτιο της πολιτικής ανωμαλίας. Τότε απέδειξε την ευελιξία του, στην οποία οφείλεται και η μακρά παραμονή του στον θρόνο. Αποδέχθηκε την πρόταση του Τρικούπη και καθιερώθηκε η «αρχή της δεδηλωμένης».

Στους Βαλκανικούς Πολέμους η συμβίωση μεταξύ του Γεωργίου Α' και του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν αρμονική και γόνιμη με σημαντικά εθνικά οφέλη.

Κωνσταντίνος Α'

Η αρμονική αυτή συμβίωση διακόπηκε βίαια μετά τη δολοφονία του Γεωργίου και την ανάρρηση στον θρόνο των Γλύξμπουργκ του γιου του Κωνσταντίνου Α'. Παντρεύτηκε τη Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β', και απέκτησε έξι παιδιά, από τα οποία τρία βασίλευσαν, Γεώργιος Β', Αλέξανδρος Α' και Παύλος Α'. Θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ήττα τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αλλά δοξάστηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους. Επηρεασμένος από τις σπουδές του στη Γερμανία και τη γερμανίδα σύζυγό του συγκρούστηκε με τον Βενιζέλο στην επιλογή συμμάχων κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε υπαίτιος του Εθνικού Διχασμού. Μετά το κίνημα της Εθνικής Αμυνας και με απαίτηση των δυνάμεων της Αντάντ θα υποχρεωθεί σε παραίτηση. Θα επανέλθει μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 1920 και θα εξοριστεί και πάλι μετά την επανάσταση Πλαστήρα του 1922 με την κατηγορία του συνυπευθύνου της Μικρασιατικής Καταστροφής. Θα πεθάνει εξόριστος στο Παλέρμο στις 11 Ιανουαρίου 1923.

Αλέξανδρος Α'

Ο πλέον συμπαθής και άτυχος. Μετά την πρώτη εξορία του πατέρα του Κωνσταντίνου το 1917 ο Βενιζέλος αρνήθηκε να δεχθεί ως διάδοχο τον πρωτότοκο Γεώργιο, διότι είχαν συγκρουσθεί στην Κρήτη, όταν ο Γεώργιος ήταν αρμοστής. Ο Αλέξανδρος θα έχει καλή συνεργασία με τον Βενιζέλο και για τον πρόσθετο λόγο ότι τον στήριξε στον «μοργανατικό γάμο» με την Ασπασία, κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνο. Η υποδειγματική βασιλεία του τερματίστηκε άδοξα. Πέθανε από σηψαιμία η οποία προκλήθηκε από το δάγκωμα του πιθήκου που φιλοξενούσε στο Τατόι. Προς τιμήν του το Δεδέαγατς της Θράκης ονομάστηκε Αλεξανδρούπολη.

Γεώργιος Β'

Η ζωή του Γεωργίου Β' ήταν περιπετειώδης και δραματική. Ακολούθησε τον πατέρα του Κωνσταντίνο σε όλες τις εξορίες και τον διαδέχθηκε όταν παραιτήθηκε μετά το Κίνημα του 1922. Επειτα από έναν χρόνο η Επαναστατική Κυβέρνηση θα κηρύξει έκπτωτη τη Δυναστεία και θα ανακηρύξει την Αβασίλευτη Δημοκρατία.

Θα περάσει ένδεκα χρόνια στην εξορία. Θα επανέλθει με δημοψήφισμα τον Νοέμβριο 1935, μετά την κατάργηση της Αβασίλευτης Δημοκρατίας από το στρατιωτικό κίνημα Κονδύλη - Παπάγου. Το 1936 θα συμπράξει στη δικτατορία Μεταξά.

Οταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα ο Γεώργιος με την κυβέρνηση Τσουδερού διέφυγε στην Αίγυπτο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Αρνήθηκε πεισματικά να αποκηρύξει τη δικτατορία και μόνο όταν τέθηκε ως όρος για την επιστροφή του δέχθηκε, το 1942, να υπογράψει διάταγμα κατάργησης των διατάξεων του Μεταξά.

Οι Αγγλοι δεν είχαν ιδιαίτερη εκτίμηση στον Γεώργιο. Ο Pierson Dixon, γραμματέας του Ιντεν, γράφει ότι ο Γεώργιος ήταν ένας άνθρωπος που δεν κατανοούσε τα σοβαρά ζητήματα ή τις ιδέες που εμπνέουν. Και ο Τζον Κόλβιλ, στενός συνεργάτης του Τσόρτσιλ, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Δύσκολα θα έβρισκε κανείς χειρότερες διαφημίσεις για την κληρονομική μοναρχία από τον Γεώργιο της Ελλάδας...».

Καυστικός ο αμερικανός δημοσιογράφος Σουλτζμπέργκερ «...ήταν φιλικός και όλο κουτσομπολιά. Αν δεν ήταν βασιλιάς, θα ήταν εκείνο το είδος των ανθρώπων που τους καλούν τελευταία στιγμή στα δείπνα ή θα κρατούσε κάποια διάσημη κουτσομπολίστικη στήλη στον αμερικανικό Τύπο».

Ούτε στην Ελλάδα ήταν ευνοϊκό το κλίμα για την επάνοδο της βασιλείας. Ο θρόνος όμως ήταν το βασικό «θεμέλιο» για τον έλεγχο της χώρας από τους Αγγλους. Η επάνοδος του Γεωργίου ευνοήθηκε και από τα Δεκεμβριανά. Μέσα σε κλίμα βίας και αγωνίας για το μέλλον διεξήχθη την 1η Σεπτεμβρίου 1946 δημοψήφισμα. Ψήφισαν 1.700.000 άρρενες - οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Το 69% ψήφισε υπέρ της επανόδου και το 31% κατά.

Ο Γεώργιος Β' πέθανε την 1η Απριλίου 1947 από ανακοπή της καρδιάς. Της νεκρικής πομπής ηγούνταν ο αδελφός του Παύλος, που είχε ορκιστεί βασιλιάς, και ο διάδοχος Κωνσταντίνος. Ο Γεώργιος είχε παντρευτεί το 1921 την πριγκίπισσα της Ρουμανίας Ελισάβετ. Δεν απέκτησαν παιδιά και χώρισαν το 1935. Μια Αγγλίδα, από τις ερωμένες του, με την οποία διατηρούσε δεσμό από το 1930, παρακολουθούσε την κηδεία μέσα στο πλήθος. Οι πρωτεργάτες της επανόδου του στον θρόνο, Τσόρτσιλ και Ιντεν, δεν έστειλαν έστω και ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα!

Παύλος Α'

Η ανάληψη της βασιλείας από τον Παύλο συνέπεσε με την κρίσιμη φάση του Εμφυλίου και τη διαδοχή των Αγγλων από τους Αμερικανούς. Ο «καλός και αγαθός» Παύλος «καπελώθηκε» από τη σύζυγό του Φρειδερίκη, την πριγκίπισσα του Αννοβέρου και εγγονή του Κάιζερ. Αυτή η συγγένεια ήταν η αιτία να μην τη δεχθούν οι Αγγλοι στο Λονδίνο κατά την Κατοχή. Εμεινε στη Νότια Αφρική, όπου συνδέθηκε στενά με τον στρατηγό Γιαν Σματς. Θα ακολουθήσει η ιδιαίτερη σχέση με τον στρατηγό Μάρσαλ - του γνωστού Σχεδίου -, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η πολιτική αλληλογραφία θα κρατήσει χρόνια, όπως και η συνεργασία της με τη CIA, από τους εδώ πράκτορες ως τον αρχηγό της Αλεν Ντάλες.

Το 1956 ο βρετανός πρεσβευτής ανέφερε στο Λονδίνο: «Η Φρειδερίκη επιδεικνύει ζωηρό και απροκάλυπτο ενδιαφέρον για τα πολιτικά ζητήματα και ο σύζυγός της ακούει πολύ προσεκτικά τις συμβουλές της»!

Αυτές οι «συμβουλές» καθόρισαν και το πλαίσιο της «ελεγχόμενης Δημοκρατίας» από το 1950 ως τη χούντα...

Κωνσταντίνος Β'

Τις «συμβουλές» της Φρειδερίκης ακολούθησε και ο Κωνσταντίνος, όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του Παύλο, στις 6 Μαρτίου 1964. Η πρωτότοκη Σοφία είχε παντρευτεί τον μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος.

Η ανάρρηση του Κωνσταντίνου Β' στον θρόνο συνέπεσε με τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Η Ενωση Κέντρου, υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν στην κυβέρνηση μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Φεβρουαρίου (52,72%). Η εμμονή του Κωνσταντίνου στον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων και η άρνησή του να δεχθεί την αντικατάσταση του Γαρουφαλιά στο υπουργείο Αμυνας από τον ίδιο τον Παπανδρέου άνοιξαν τον δρόμο στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967.

Θα ορκίσει και θα φωτογραφηθεί με τη χουντική κυβέρνηση και στις 13 Δεκεμβρίου 1967 οργάνωσε αντικίνημα. Μετά την αποτυχία του αναχώρησε οικογενειακά για τη Ρώμη και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.

Με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 (69,2% κατά και 30,8% υπέρ) έκλεισε ο κύκλος των 111 χρόνων της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ και των 142 χρόνων της ξενόφερτης βασιλείας από τον Βαυαρό Οθωνα.

Σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε «Το Βήμα» (22 Απριλίου 2007) μόλις το 11,6% δήλωσε υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Ο Κωνσταντίνος με διπλωματικό διαβατήριο Δανίας ως «Constantine de Grecia» (στα ισπανικά) επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα με την Αννα-Μαρία, όπως και τα πέντε παιδιά τους. Εχει και μόνιμη κατοικία στο Πόρτο Χέλι.

Ο κ. Γιώργος Ρωμαίος, δημοσιογράφος, έχει εκδώσει και κυκλοφορούν οι τρεις τόμοι «Η Περιπέτεια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα» από το 1844, «Η Ελλάδα των Δανείων και των Χρεοκοπιών» και, πρόσφατα, «Από τον ανήλικο Οθωνα στην καγκελάριο Μέρκελ - 180 χρόνια παρουσίας των Γερμανών στην Ελλάδα».

ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ "ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ"

Toυ Αγγελου Αναστασόπουλου

Σήμερα είναι μερικές από τις πιο επιτυχημένες και πλούσιες εταιρείες του πλανήτη. Ομως εν πολλοίς οφείλουν την ανάπτυξή τους στους ναζί του Αδόλφου Χίτλερ. Συνεργάστηκαν μαζί τους και γιγαντώθηκαν χάρη στην ανάπτυξη του εθνικοσοσιαλισμού, μόνο που σε αντίθεση με τον ηγέτη της ναζιστικής Γερμανίας έζησαν και μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο και ολοκλήρωσαν το σχέδιο κατάκτησης του κόσμου. Ας δούμε μερικές από αυτές τις εταιρείες.

Allianz: Σήμερα, είναι η μόνη εταιρεία που δεν αρνείται ότι συνεργάστηκε. Ο πρόεδρος της πολυεθνικής, Χένινγκ Σούλτε-Νόελ, σημειώνει: «Αναγνωρίζουμε την ηθική μας υποχρέωση και δεν στρέφουμε την πλάτη στην ιστορία. Θέλουμε να σβήσουμε τίμια και χωρίς υπεκφυγές τον πόνο των επιζώντων του Ολοκαυτώματος και των οικογενειών τους». Η Allianz τότε είχε αρνηθεί να ασφαλίσει Εβραίους, κατάσχεσε τα χρήματα που της είχαν εμπιστευτεί, όμως δέκα χρόνια αργότερα πλήρωσε ακέραιες τις αποζημιώσεις.

Audi: Οταν ακόμη η εταιρεία ονομαζόταν Horch/Auto Union και το R8 δεν υπήρχε ούτε στη φαντασία των ανθρώπων, το εργοστάσιο στο Τσβίκαου κατασκεύαζε κατ” αποκλειστικότητα τους κινητήρες για τα γερμανικά άρματα μάχης.

Bayer: Η Bayer είναι από τις κορυφαίες φαρμακευτικές εταιρείες του πλανήτη, πασίγνωστη για την εφεύρεση της ασπιρίνης. Και μία άλλη εφεύρεσή της ήταν από η ηρωίνη, ένα φάρμακο (ναι, ως τέτοιο πρωτοπλασαρίστηκε) που έδινε σε όποιον το έπαιρνε «ηρωικές ικανότητες». Αλλά ακόμα χειρότερο από αυτό (ή έστω ισάξιο) είναι το γεγονός ότι ο φαρμακευτικός κολοσσός συνεργάστηκε με τους ναζί φτιάχνοντας το αέριο Zyklon B, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους εξόντωσης εκατομμυρίων αιχμαλώτων.

Fanta: Οταν η αμερικανική Coca-Cola Company αρνήθηκε στο γερμανικό παρακλάδι της να στείλει το μυστικό σιρόπι της Coca-Cola, αφού τα δύο κράτη βρίσκονταν σε πόλεμο, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός νέου, του Fantastisch, ή συντομογραφικά Fanta. Μετά την επικράτηση των Συμμάχων, η Coca-Cola έδωσε συγχωροχάρτι στους Γερμανούς και υιοθέτησε τη συνταγή, δίνοντάς της… τροπική αύρα, ώστε να ξεχαστεί η ιστορία της.

Hugo Boss: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι ναζί είχαν πανέμορφες στολές. Υπάρχει ένας απλός λόγος: τη Χιτλερική Νεολαία, τα Ες-Ες και τα Τάγματα Εφόδου τα έντυνε αυτοπροσώπως ο Χούγκο Μπος, μέλος του ναζιστικού κόμματος από το 1928. Οκτώ χρόνια αφότου δημιούργησε την εταιρεία του, υπέγραψε ένα ιδιαίτερα κερδοφόρο συμβόλαιο με τον Χίτλερ. Ο Μπος χρησιμοποίησε στη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, στο εργοστάσιό του, κρατούμενους από στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γαλλία και στην Πολωνία.

ΙΒΜ: Από τους 6 εκατομμύρια δολοφονημένους Εβραίους στο Ολοκαύτωμα, σχεδόν οι μισοί ήταν Πολωνοί υπήκοοι. Σημαντικό μερίδιο στην… επιτυχία του γερμανικού πογκρόμ στο πολωνικό μέτωπο είχε η ΙΒΜ, η οποία δημιούργησε αποκλειστικά για την περίσταση μια πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής βάση δεδομένων (υποκλέπτοντας αρχεία τραπεζών και σχολείων), με τη βοήθεια της οποίας εντοπίστηκε το 95% των Εβραίων της χώρας και εξολοθρεύτηκε σχεδόν το 80%.

Opel: Οσο κι αν το αρνείται η Opel, ήταν η δημιουργός του πρώτου θαλάμου αερίων. Πρόκειται για το φορτηγό Blitz, το οποίο αντί να στέλνει έξω τα καυσαέρια, τα διοχέτευε στην κλειστή καρότσα, όπου ήταν στοιβαγμένοι δεκάδες άνθρωποι.

Puma: Ενθερμος υποστηρικτής και στενός φίλος του Χίτλερ, ο Ρούντι Ντάσλερ ήταν ιδιαίτερα σκληρός και χρησιμοποίησε χιλιάδες σκλάβους Εβραίους, κομμουνιστές και ομοφυλόφιλους, που του έστελναν τα Ες Ες, για να δοκιμάζει στους «στίβους αντοχής» τα παπούτσια του. Ενας από τους λόγους για τους οποίους χώρισε τα τσανάκια του με τον αδερφό του, Αντι (δημιουργό της Adidas), ήταν επειδή τον θεωρούσε κατ” επίφαση ναζί.

Siemens: Ο εγγονός του Βέρνερ φον Ζίμενς, ο Χέρμαν, ήταν ανάμεσα στους επιχειρηματίες που λάδωσαν κόσμο (γνωστή τακτική της εν λόγω εταιρείας) για να βοηθήσουν τον Χίτλερ να γίνει καγκελάριος. Αργότερα έχτισε επί τούτου εργοστάσια δίπλα στα στρατόπεδα του Αουσβιτς και του Μπούχενβαλντ. Και ο ίδιος ο Χίτλερ χαρακτήρισε τη Siemens εταιρεία πρότυπο για τον γερμανικό λαό.

Volkswagen: Οταν σκέφτεται κανείς τον σκαραβαίο ή το βανάκι της Volkswagen, το μυαλό πάει πιθανότατα στο Γούντστοκ, στον έρωτα, στο κίνημα των χίπις… Κι όμως, δεν θα έπρεπε. Ο Φέρντιναντ Πόρσε, επικεφαλής της Volkswagen και της Porche, γνώρισε τον Χίτλερ το 1934, για να συζητήσει μαζί του τη δημιουργία του αυτοκινήτου του λαού. Ο Χίτλερ ζήτησε από τον Πόρσε να του σχεδιάσει ένα αυτοκίνητο με καμπυλωτή γραμμή, «σαν σκαθάρι». Και έτσι γεννήθηκε το Volkswagen Beetle. Δεν δημιουργήθηκε απλώς για τους ναζί. Ο Χίτλερ ήταν ο άνθρωπος που το βάφτισε. Και φυσικά τέσσερις στους πέντε εργάτες στο εργοστάσιο του Πόρσε ήταν αιχμάλωτοι πολέμου.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ