ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ : Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ από την Κυριακή 22 Μαρτίου θα προσφέρει τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821. Εξαιρετική προσπάθεια για να μάθουμε από πρώτο χέρι τα γεγονότα (με την απαραίτητη προσοχή , φυσικά, λόγω του υποκειμενικού τους χαρακτήρα). Πρώτα στη σειρά, τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη.
Βιβλίο 1ο : Ο αλγόριθμος της Σοφίας, Μ. Ανδριωτάκης, εκδ. Κριτική
Το διαδίκτυο σήμερα μας παρέχει μια εκπληκτική
ευκαιρία να εκφραστούμε, να ερευνήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε,
να ενημερωθούμε, να βρούμε φίλους και συντρόφους, να μορφωθούμε, να
πολιτικοποιηθούμε και να συμμετάσχουμε σε διαλόγους. Κι όλα αυτά τα κάνει μέσω
αλγορίθμων που γράφονται από προγραμματιστές οι οποίοι εργάζονται για μια
χούφτα εταιρειών της Σίλικον Βάλεϊ. Υπάρχει τρόπος να
αποκομίσουμε σοβαρά οφέλη από τα νέα μέσα χωρίς να διακινδυνεύσουμε την ύπαρξή
μας; Μπορούμε να γράψουμε τον δικό μας «αλγόριθμο»; Το βιβλίο επιχειρεί μέσα
από έναν ζωντανό διάλογο να αναδείξει τις σημαντικότερες προκλήσεις που θέτει
σήμερα το διαδίκτυο και τα social media στους χρήστες και να συνθέσει έναν
πρωτότυπο «αλγόριθμο», με αποφάσεις που μπορεί καθένας να πάρει ώστε να
πλοηγηθεί έξυπνα μέσα στον αχανή online ωκεανό. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΔΩ
Βιβλίο
2ο : Η επιστροφή, Γεώργιος Γκέκος, Εκδ. Καπόν
Μία πρωτότυπη έρευνα για την ιστορία των
αγωνιστών του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που επέζησαν από τις φονικές συγκρούσεις της
Επανάστασης του 1821 στη Μολδοβλαχία. Πολλοί από αυτούς κατέφυγαν στη ρωσική
Οδησσό και από κει ξεκίνησαν τη δραματική πορεία της επιστροφής τους στην
Ελλάδα. Απώτερος προορισμός ήταν η Μασσαλία, όπου θα επιβιβάζονταν σε καράβια
για το Αιγαίο. Η πορεία τους δύσκολη. Φυγάδες, ρακένδυτοι και πεινασμένοι,
διασχίζουν την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη εκτεθειμένοι στον βαρύ χειμώνα, με
αποτέλεσμα πάρα πολλοί να χάσουν τη ζωή τους. Περνάνε από τη Ρωσία, την Πολωνία
και τη Γερμανία, και φθάνουν στην Ελβετία, όπου η πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων
τους καθηλώνει για μήνες, ενώ η Γαλλία τούς κλείνει τον δρόμο.
Οι Ελβετοί, οργανωμένοι σε πάνω από 100 φιλελληνικούς συλλόγους, τους φιλοξενούν στα διάφορα καντόνια, όπου βρίσκουν συγκινητική συμπαράσταση από πολίτες, την εκκλησία και τον Τύπο. Τους παρέχουν φαγητό, ρούχα, ιατρική περίθαλψη. Φιλέλληνες περιγράφουν σε συγγράμματα και εκδόσεις της εποχής την καθημερινότητα των φιλοξενουμένων. Στις μαρτυρίες τους, που παρουσιάζονται εδώ σε μετάφραση, καταγράφουν διάφορες ιστορίες και ονόματα φυγάδων, καθώς και τον αγώνα τους για την ελευθερία. Τελικά, η Γαλλία υποχωρεί, και έπειτα από 3.000 χλμ. δρόμο οι Έλληνες φθάνουν το 1823 στη Μασσαλία. Επιβιβαζόμενοι σε τρία καράβια, οι 158 από αυτούς επιστρέφουν στην πατρίδα. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΔΩ
Οι Ελβετοί, οργανωμένοι σε πάνω από 100 φιλελληνικούς συλλόγους, τους φιλοξενούν στα διάφορα καντόνια, όπου βρίσκουν συγκινητική συμπαράσταση από πολίτες, την εκκλησία και τον Τύπο. Τους παρέχουν φαγητό, ρούχα, ιατρική περίθαλψη. Φιλέλληνες περιγράφουν σε συγγράμματα και εκδόσεις της εποχής την καθημερινότητα των φιλοξενουμένων. Στις μαρτυρίες τους, που παρουσιάζονται εδώ σε μετάφραση, καταγράφουν διάφορες ιστορίες και ονόματα φυγάδων, καθώς και τον αγώνα τους για την ελευθερία. Τελικά, η Γαλλία υποχωρεί, και έπειτα από 3.000 χλμ. δρόμο οι Έλληνες φθάνουν το 1823 στη Μασσαλία. Επιβιβαζόμενοι σε τρία καράβια, οι 158 από αυτούς επιστρέφουν στην πατρίδα. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΔΩ
Βιβλίο 3ο : ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΙΚΟ
(ΜΙΚΡΟΜΕΓΑ), Νίκος Πλατής, εκδ. Των συναδέλφων
Διαβάζοντας το Κολοκοτρωνέικο, πέραν των αμιγώς
επαναστατικών "ρεπορτάζ", ο αναγνώστης έχει πρόσβαση και σε πλήθος
"λεπτομερειών" που η επίσημη ιστορία αποσιωπά εκ συστήματος, όπως
λόγου χάρη:
-Ότι στη Λευκάδα (Santa Maura), λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, κυκλοφορούσε ένας καουμπόης με την παραδοσιακή στολή του (καπέλο αλά Τζον Γουέιν, μπότες με σπιρούνια κτλ.).
-Ότι στα 1824, όταν ο λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά ως "τουρίστας", ακολούθησε επακριβώς το... παραδοσιακό παιδοφιλικό πρόγραμμα (όπως γράφει η βιογράφος του Βύρωνα Μπενίτα Άισνερ) που "προσέφερε" η νήσος σ' εκείνους που είχαν το πουγκί με τους απαιτούμενους παράδες· ξεναγός δε του ρομαντικού Άγγλου ποιητή ο γνωστός μας εθνικός ήρως Ανδρούτσος.
- Ότι ο Ιμπραήμ διέδιδε πως ο Κολοκοτρώνης δεν αξίζει ούτε μία πρέζα ταμπάκο και πως ο Κολοκοτρώνης από τη μεριά του τον καλούσε να παλέψουν (σε μονομαχία).
- Ότι ο Καποδίστριας δεν ήταν Έλληνας, αλλά ένας ελληνοποιημένος αριστοκράτης Βενετζάνος (Βενετσιάνος).
- Ότι ο προαναφερόμενος Καποδίστριας είχε σκεφθεί να εποικήσει την Ελλάδα με Ελβετούς χωρικούς.
- Ότι η παροιμία "Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα" στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη παρουσιάζεται παντελώς αντεστραμμένη, διέπεται από το δίκαιο των αγρίων και ουχί το αντίθετο: "τα ήμερα δεν θα διώξουν τα άγρια, όλα φεύγουν, ο σπουργίτης πάντοτε μένει". Που πάει να πει πως από τότε (1821) μέχρι και σήμερα πολλά άλλαξαν, ακόμη και η σημασία των παροιμιών... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
-Ότι στη Λευκάδα (Santa Maura), λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, κυκλοφορούσε ένας καουμπόης με την παραδοσιακή στολή του (καπέλο αλά Τζον Γουέιν, μπότες με σπιρούνια κτλ.).
-Ότι στα 1824, όταν ο λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά ως "τουρίστας", ακολούθησε επακριβώς το... παραδοσιακό παιδοφιλικό πρόγραμμα (όπως γράφει η βιογράφος του Βύρωνα Μπενίτα Άισνερ) που "προσέφερε" η νήσος σ' εκείνους που είχαν το πουγκί με τους απαιτούμενους παράδες· ξεναγός δε του ρομαντικού Άγγλου ποιητή ο γνωστός μας εθνικός ήρως Ανδρούτσος.
- Ότι ο Ιμπραήμ διέδιδε πως ο Κολοκοτρώνης δεν αξίζει ούτε μία πρέζα ταμπάκο και πως ο Κολοκοτρώνης από τη μεριά του τον καλούσε να παλέψουν (σε μονομαχία).
- Ότι ο Καποδίστριας δεν ήταν Έλληνας, αλλά ένας ελληνοποιημένος αριστοκράτης Βενετζάνος (Βενετσιάνος).
- Ότι ο προαναφερόμενος Καποδίστριας είχε σκεφθεί να εποικήσει την Ελλάδα με Ελβετούς χωρικούς.
- Ότι η παροιμία "Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα" στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη παρουσιάζεται παντελώς αντεστραμμένη, διέπεται από το δίκαιο των αγρίων και ουχί το αντίθετο: "τα ήμερα δεν θα διώξουν τα άγρια, όλα φεύγουν, ο σπουργίτης πάντοτε μένει". Που πάει να πει πως από τότε (1821) μέχρι και σήμερα πολλά άλλαξαν, ακόμη και η σημασία των παροιμιών... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου