Θα ήταν μια Μεγάλη Εβδομάδα όπως όλες οι άλλες,
όμως η άφιξη του εβραϊκής καταγωγής μεγαλοτραπεζίτη Ρότσιλντ στην Αθήνα του
1849 ανέτρεψε κάπως την ανατολίτικη ρουτίνα της μικρής πρωτεύουσας. Ο υψηλός
καλεσμένος βρισκόταν στην Ελλάδα για να διαπραγματευτεί με την ελληνική
κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη τη σύναψη δανείου (τι είχες Γιάννη,
τι είχα πάντα).
Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τον ξένο επιχειρηματία από τα βάρβαρα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας, και κυρίως τους κατά βούληση πυροβολισμούς, έλαβε αυστηρά μέτρα.
Ο Δήμος Βρατσάνος αφηγείται γλαφυρά στην «Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως» ότι ήδη από τη Μεγάλη Τετάρτη, «ο γενναίος λαός της πρωτευούσης ήρχισε να εκδηλώνει τη φιλοπόλεμη ψυχή του! Μπαμ! Μπουμ! Η κυβέρνηση, χάριν του ξένου, έλαβε άγρια μέτρα για να περιορίσει το βάρβαρο έθιμο (των πυροβολισμών). Ο υπουργός των Εσωτερικών κάλεσε το Διευθυντή της Αστυνομίας και του έδωσε αυστηρότατες διαταγές. Ο υπουργός των Εκκλησιαστικών κάλεσε στο γραφείο του τον Μητροπολίτη και όλους τους παπάδες της Αθήνας και τους έδωσε κι αυτός αυστηρές διαταγές να συστήσουν στους ενορίτες τους να μην πυροβολούν. Φυσικά όλες οι αρχές έλαβαν μέτρα. (...) Ποτέ όμως άλλοτε δεν έπεσαν στην Αθήνα τόσα βαρελότα και τόσοι πυροβολισμοί, όσα τη χρονιά εκείνη!».
Αλλά δεν ήταν μόνο το πολεμοχαρές φλέγμα των Αθηναίων η μοναδική πηγή ανησυχίας. Η πιθανότητα ο εβραϊκής καταγωγής Ρότσιλντ να έβλεπε με τα μάτια του το έθιμο του καψίματος ομοιώματος του Ιούδα του Ισκαριώτη προκαλούσε νέους πονοκεφάλους. Η διαταγή για απαγόρευση του εθίμου οδήγησε τελικά στο οργισμένο ξέσπασμα του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί στον ναό των Ταξιαρχών. Τη «νύφη» πλήρωσε το γειτονικό σπίτι του Δαυίδ Μπονιφάτσιο Πατσίφικο στου Ψυρρή, καθώς τον υποπτεύτηκαν (λανθασμένα) ως υποκινητή της διαταγής. Γόνος Εβραίων της Ισπανίας, πρώην πρόξενος, Αγγλος υπήκοος και προστατευόμενος της Δούκισσας της Πλακεντίας, ο Πατσίφικο είχε αποκτήσει κακή φήμη ανάμεσα σε ορισμένους Αθηναίους που τον θεωρούσαν «τυχοδιώκτη» και οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν. Για να μην πέσει στα χέρια του όχλου, κρύφτηκε με τις κόρες του στη σοφίτα του σπιτιού του. Από τα υπόλοιπα δωμάτια διασώθηκαν μόνο οι τοίχοι.
Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις εξαιτίας των «υπερβολικών» απαιτήσεων του Πατσίφικο για την αποζημίωσή του και οδήγησαν στα περίφημα «Παρκερικά», δηλαδή στον ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τον αγγλικό στόλο (Δεκέμβριος 1849 - Απρίλιος 1850) υπό τον ναύαρχο Ουίλιαμ Πάρκερ.
Ποιος είπε ότι το Πάσχα στην Αθήνα δεν έχει ενδιαφέρον;
Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τον ξένο επιχειρηματία από τα βάρβαρα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας, και κυρίως τους κατά βούληση πυροβολισμούς, έλαβε αυστηρά μέτρα.
Ο Δήμος Βρατσάνος αφηγείται γλαφυρά στην «Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως» ότι ήδη από τη Μεγάλη Τετάρτη, «ο γενναίος λαός της πρωτευούσης ήρχισε να εκδηλώνει τη φιλοπόλεμη ψυχή του! Μπαμ! Μπουμ! Η κυβέρνηση, χάριν του ξένου, έλαβε άγρια μέτρα για να περιορίσει το βάρβαρο έθιμο (των πυροβολισμών). Ο υπουργός των Εσωτερικών κάλεσε το Διευθυντή της Αστυνομίας και του έδωσε αυστηρότατες διαταγές. Ο υπουργός των Εκκλησιαστικών κάλεσε στο γραφείο του τον Μητροπολίτη και όλους τους παπάδες της Αθήνας και τους έδωσε κι αυτός αυστηρές διαταγές να συστήσουν στους ενορίτες τους να μην πυροβολούν. Φυσικά όλες οι αρχές έλαβαν μέτρα. (...) Ποτέ όμως άλλοτε δεν έπεσαν στην Αθήνα τόσα βαρελότα και τόσοι πυροβολισμοί, όσα τη χρονιά εκείνη!».
Αλλά δεν ήταν μόνο το πολεμοχαρές φλέγμα των Αθηναίων η μοναδική πηγή ανησυχίας. Η πιθανότητα ο εβραϊκής καταγωγής Ρότσιλντ να έβλεπε με τα μάτια του το έθιμο του καψίματος ομοιώματος του Ιούδα του Ισκαριώτη προκαλούσε νέους πονοκεφάλους. Η διαταγή για απαγόρευση του εθίμου οδήγησε τελικά στο οργισμένο ξέσπασμα του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί στον ναό των Ταξιαρχών. Τη «νύφη» πλήρωσε το γειτονικό σπίτι του Δαυίδ Μπονιφάτσιο Πατσίφικο στου Ψυρρή, καθώς τον υποπτεύτηκαν (λανθασμένα) ως υποκινητή της διαταγής. Γόνος Εβραίων της Ισπανίας, πρώην πρόξενος, Αγγλος υπήκοος και προστατευόμενος της Δούκισσας της Πλακεντίας, ο Πατσίφικο είχε αποκτήσει κακή φήμη ανάμεσα σε ορισμένους Αθηναίους που τον θεωρούσαν «τυχοδιώκτη» και οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν. Για να μην πέσει στα χέρια του όχλου, κρύφτηκε με τις κόρες του στη σοφίτα του σπιτιού του. Από τα υπόλοιπα δωμάτια διασώθηκαν μόνο οι τοίχοι.
Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις εξαιτίας των «υπερβολικών» απαιτήσεων του Πατσίφικο για την αποζημίωσή του και οδήγησαν στα περίφημα «Παρκερικά», δηλαδή στον ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τον αγγλικό στόλο (Δεκέμβριος 1849 - Απρίλιος 1850) υπό τον ναύαρχο Ουίλιαμ Πάρκερ.
Ποιος είπε ότι το Πάσχα στην Αθήνα δεν έχει ενδιαφέρον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου